بیماری
صرع چیست؟
صرع یک
اختلال سیستم عصبی مرکزی (عصبی) است که در آن فعالیت مغز غیر طبیعی می شود و
باعث تشنج یا دوره های رفتار غیرمعمول، احساسات و گاهی از دست دادن هوشیاری می
شود. بیماری صرع یا تشنج به علت فعالیت الکتریکی غیر طبیعی و گه گاهی تکرار شونده
و ناگهانی اند در مغز ایجاد می شود.
این
فعالیت مغزی بر احساس و رفتار هر فرد تأثیر میگذارد. بسته به نوع تشنج و شدت آن،
فرد ممکن است هوشیاری خود را از دست بدهد یا نداشته باشد. بسیاری از موارد تشنج
که اتفاق میافتد تاثیراتی شامل آسیب های سر، ایجاد تومورها و عفونت های مرتبط
با آن را به همراه دارد.
آسیب به
جنین در بارداران مبتلا به صرع
برخی از
داروهای ضد صرع موجب نقایص مادر زادی در جنین شده و آسیب های جبران ناپذیری
را برای نوزاد به دنبال دارند. سعی کنید قبل از اقدام برای بارداری با متخصص و
پزشک خانوادگی خود مشورت کنید. امکان بارداری و تولد نوزاد سالم در زنان مبتلا به
صرع بالاست.
انواع
بیماری صرع به طورکلی
بر خلاف
تصور اکثر مردم، بیماری صرع انواع مختلفی
دارد که با توجه به حاد بودن وضعیت بیمار و بر اساس نحوه شروع فعالیت غیرطبیعی مغز دستهبندی
میشوند. هر نوع صرع متفاوت بر مغز تأثیر میگذارد. این بدان معنی است که آنها عوامل
شناسایی و درمان های مختلفی دارند.
● صرع
عمومی
● صرع
کانونی
● صرع کوچک
یا پتی مال
● صرع بزرگ
یا تونیک
● صرع
آتونیک
● صرع
لنوکس
● صرع سلام
● صرع
موضعی پیوسته
● صرع های
ویژه و طبقه بندی نشده
● تشنج
کانونی چیست؟
هنگامی
که به نظر می رسد تشنج ناشی از فعالیت غیرطبیعی فقط در یک ناحیه از مغز شما است ،
به آنها تشنج کانونی (جزئی) می گویند. این تشنج ها به دو دسته تقسیم می شوند:
○ تشنج
کانونی بدون از دست دادن هوشیاری یا کانونی ساده
در صرع کانونی
ساده امواج صرعی از جای مشخصی تخلیه می شود و مدت کوتاهی بیمار اختلال هوشیاری و
یا احساس ویژه ای پیدا میکند . این تشنج ها که تشنج های جزئی جزئی نامیده می شوند
، باعث از بین رفتن هوشیاری نمی شوند. آنها ممکن است احساسات را تغییر دهند یا نوع
نگاه ، بو ، احساس ، چشایی یا صدا را تغییر دهند. همچنین ممکن است منجر به تکان
خوردن غیر ارادی یک قسمت از بدن ، مانند بازو یا پا ، و علائم حسی خود به خودی
مانند گزگز ، سرگیجه و چشمک زدن چراغ شود.
○ تشنج
کانونی با اختلال در آگاهی یا کانونی مرکب
در صرع
کانونی مرکب امواج صرعی از یک نیمکره مغز منشاء میگیرد و به سایر مناطق گسترش پیدا
میکند. این صرع در نوجوانان و بالغین شایع تر است و آمار نشان داده که این بیماران
در کودکی تب تشنج داشته اند. این تشنج ها که تشنج های پیچیده جزئی نامیده می شوند
، شامل تغییر یا کاهش هوشیاری یا آگاهی است. در طی یک تشنج جزئی پیچیده ، ممکن است
به فضا خیره شوید و به طور طبیعی به محیط خود پاسخ ندهید و یا حرکات تکراری مانند
مالش دست ، جویدن ، بلعیدن یا حلقوی رفتن را انجام ندهید.علائم
تشنج کانونی سایر اختلالات عصبی مانند میگرن ، نارکولپسی یا بیماری روانی اشتباه
گرفته شود.برای تشخیص صرع از سایر اختلالات ، یک معاینه و آزمایش کامل
لازم است.
● تشنج های
عمومی چیست؟
تشنج
هایی که به نظر می رسد همه مناطق مغز را درگیر می کند ، تشنج عمومی نامیده می شود.
شش نوع تشنج عمومی وجود دارد.
○ تشنج
خفیف
اغلب در
کودکان اتفاق می افتد و با خیره شدن به فضا یا حرکات ظریف بدن مانند چشمک زدن یا
لب زدن مشخص می شود. این تشنج ها ممکن است به صورت خوشه ای رخ دهد و باعث از بین
رفتن آگاهی کوتاه مدت شود.
○ تشنج های
قوی
تشنج های تونیک باعث سفت شدن عضلات می شود. این تشنج ها معمولا بر روی عضلات پشت ، بازوها و پاها تأثیر می گذارد و ممکن است باعث زمین خوردن شما شود.
● صرع کوچک
صرع کوچک یا پتی مال نوعی بیماری صرع است که معمولا بین 6 تا 14 سالگی بروز پیدا میکند و در دختران بیشتر شایع است. نمای بالینی این صرع شامل وقفه های بسیار کوتاه مدت چند ثانیه ای است که والدین تا مدتها متوجه آن نمی شوند. در این صرع بیمار برای لحظه ای مکث می کند و تا لحظه ای
ارتباطش با محیط قطع میگردد ولی به زمین نمی افتد و
بلافاصله هوشیاری خود را به دست میاورد.
علائم از نشانه های دیگر این نوع از بیماری صرع گاهی
خیره شدن چشمها، پلک زدن پیاپی، و پرش هایی در لب ها نیز می باشد.
برای تشخیص میتوانیم از بیمار که 3 دقیقه تند نفس عمیق بکشد علائم به صورت مات زدگی یا خیره شدن نمایان می شود. کودکی که مبتلا به تیک باشد از بروز حرکات غیر طبیعی خود سعی میکند که جلوگیری کند ولی در صرع پتی مال اراده بیمار تاثیری در پیدا شدن این حرکات ندارد. صرع پتی مال معمولا
با خستگی و تنفس عمیقی که پی در پی باشد بارز می گردد. بهترین روش تشخیص صرع پتی مال نوار مغزی است که امواج غیر عادی آن را در مغز نشان میدهد. در پتی مال یا صرع کوچک معمولا 30% از افراد بهبودی با درمان کامل پیدا میکنند. همچنین 30% ممکن است بعد از بلوغ نیز دچار این حملات
شوند. بین 30 تا 50 درصد ممنکن است اگر حملات زیاد باشد، این بیماری ممکن است به صرع بزرگ تبدیل شود.
● صرع بزرگ
این نوع
صرع یکی از شایع ترین انواع بیماری صرع می باشد که بدون پیش در آمد آغاز می شود و
دو فاز مهم دارد.
1. مرحله تونیک
در این
مرحله اگر بیمار ایستاده باشد بطور ناگهانی می افتد و هوشیاری خود را از دست
میدهد، ماهیچه های اندامهایش منقبض می شود و چشم های او به بالا و عقب منحرف می
شود، گاهی بسته شدن طنابهای صوتی موجب پیدایش فریاد (صرعی) می شود و مردمکهای چشم
گشاد میشود، این مرحله بین 20 تا 60 ثانیه طول میکشد.
2. مرحله کلونیک
در این
مرحله اندامها دچار لرزش و تکانهای شدید میشود، تنفس بیمار تند شده و درون دهانش
بزاق جمع میشود و خر خر میکند. در این مرحله حدودا 40 ثانیه طول میکشد ممکن است
زبان بین دندان ها گیر کند و زخم شود و ادرار بیمار بی اختیار دفع شود. پس از حمله
بیمار ممکن است بی حرکت و شل باقی بماند و ممکن است به مدت یک دقیقه به کما برود و
مردمکهای او گشاد شده و به نور پاسخی نداشته باشد. برخی از
این بیماران پس از حمله به خواب میروند و گروهی دیگر هوشیاری خود را باز میابند
ولی حالت منگی و گمگشتگی زمانی و مکانی دارند، معمولا چیزی به خاطر نمیاورند که چه
اتفاقی برایشان افتاده است. بیمار از کوفتگی عمومی و گاهی سردرد بعد از حمله رنج
میبرد.
● تشنج آتونیک
تشنج آتونیک ، که به آن تشنج قطره ای نیز گفته می شود ، باعث از بین رفتن کنترل عضلات می شود ، که ممکن است باعث فروپاشی یا سقوط ناگهانی شما شود. تشنج کلونیک تشنج های کلونیک با حرکات تکراری یا ریتمیک عضلانی تند همراه است. این حملات معمولاً گردن ، صورت و بازوها را تحت تأثیر قرار می دهد.
○ تشنج میوکلونیک
تشنج های میوکلونیک معمولا به صورت تکان های کوتاه مدت یا ناگهانی دست و پاهای شما ظاهر می شوند.
○ تشنج تونیک-کلونیک
تشنج تونیک کلونیک ، که قبلا به آن تشنج گراند مال گفته می شد ، چشمگیرترین نوع تشنج صرعی است و می تواند باعث از بین رفتن ناگهانی هوشیاری ، سفت شدن بدن و لرزش بدن و گاهی اوقات از دست دادن کنترل مثانه یا گاز گرفتن زبان شود.
● صرع
لنوکس
صرع
لنوکس از گروه صرع های پتی مال آتیپیک است که از دیدگاه بالینی ممکن است ترکیبی از
انواع صرع ها باشد. شیوع آن معمولا بین 1 تا 10 سالگی اغاز می شود ولی شیوع بیشتر
آن بین 3 تا 5 سالگی است و بیشتر در پسران میباشد. این صرع در دو شکل عمده
میباشد:
اولیه:
در نوع
اول هیچ دلیل مشخصی وجود ندارد
ثانویه:
در این نوع
وجود ضربه های دوران نوزادی، عفونت، پیشینه صرع سلام و اختلالات پیش رونده دستگاه
عصبی باشد.
تشخیص
بیماران
معمولا عقب ماندگی ذهنی شدید یا خفیف دارند
حملات
انها به صورت قطع ناگهانی هوشیاری به مدت 5 الی 15 ثانیه است
این صرع
به صورت خیره شدن چشم همراه با افتادن ناگهانی می باشد.
از بین
رفتن تون عضلات می باشد.
نکته مهم
مقاوم شدن این بیماران به داروهای ضد صرع بوده و بد پاسخ دادن آن نسبت به درمان
است که کنترل این نوع صرع بسیار مشکل است.
● صرع سلام
صرع سلام نوعی از بیماری صرع است که در اغاز شیر خوارگی و بیشتر در ماه های اول تا ششم، یا اوایل کودکی می باشد و با خم شدن پیاپی و غیر عادی گردن ،تنه و دستها مانند سلام کردن و تعظیم کردن و افت توان فکری است. با اقزایش سن فرکانس حملات این بیماران کنترل شده و گاهی تا 4 الی 5 سالگی ممکن است قطع گردد.
● صرع
موضعی پیوسته
در این نوع از صرع که از انواع تشنج های حرکتی کانونی است گروهی از عضلات به ویژه ساق پا و بازوها پشت سر هم دچار حرکات کلونیک می شوند. ممکن است این حرکات به مدت چند ساعت، چند روز یا چند ماه ادامه داشته باشد اما به اندامهای دیگر گسترش پیدا نم یکند. خوابین موجب کاهش آنها و فعالیت باعث افزایش این حملات می شود. این نوع بیماران نسبت به داروی صرع بسیار مقاوم هستند.
● صرع های
ویژه و طبقه بندی نشده
صرع های
طبقه بندی نشده و ویژه دارای انواعی است که عبارتند از:
1.صرع رفلکسی
اگر
حملات پس از یک محرک ویژه بروز نماید: مثال حرکات آرواره، خواندن برخی لغات یا
اعداد، صدای شدید و چند عامل دیگر سبب این نوع صرع رفلکسی میشود.
2.تشنج تبی
این نوع
بیشتر در کودکان رایج است هنگامی که درجه حرارت بدن کودک بسیار بالا باشد ( بالای
38 درجه و اغلب به دلیل عفونتهای ویروسی) گاهی به مدت 1 تا 10 دقیقه از هوش میروند.
3. تشنج های هیستریک یا
صرع کاذب
در این
نوع بیماری صرع، تشخیص و تجربه بسیاری لازم است چون ممکن است این نوع از صرع با
صرع واقعی اشتباه شود. تفاوت آن با صرع حقیقی این است که بیمار بدن خود را به صورت
کمانی در میاورد و دست و پایش را پرتاب میکند و زمانی که سعی میشود کمک بیمار کرد
واکنش نشان میدهد.
بهترین
راه تشخیص آن اندازه گیری پرو لاکتین خون تا 20 دقیقه پس از حملات است که میزان آن
در صرع کاذب بالا نمیرود اما در صرع تونیک و کلونیک افزایش زیاد پیدا میکند.
4. صرع خوش خیم کودکان
نام دیگر
این صرع رولاندیک است که می تواند ارثی بوده و تقریبا بین 5 تا 9 سالگی بروز می
کند و تا دوران بلوغ بر طرف می شود. بیشتر این حملات در خواب پدید می آید و شروع
آن معمولا موضعی است که حرکات یک نیمه از بدن و صورت را دنبال خواهد داشت.
5. صرع های پیوسته یا پی
در پی
در این
نوع صرع بیماری که دچار حمله صرعی شده هوشیاری خود را در بین حمله به دست نمی آورد
و یا حمله او بیش از 30 دقیقه طول میکشد، اصطلاح صرع پیوسته یا پی در پی گفته می
شود. علل شایعی که موجب صرع پی در پی میشود عبارتند از:
○ قطع
ناگهانی داروی صرع
○ تشدید
حملات صرعی در بیمار
○ آسیب های
عروقی مغز مثال آمبولی و خونریزی
○ تومور
های مغز
○ ضربه
مغزی
○ انسفالوپاتی
آنوکسیک به ویژه به دنبال ایست قلبی
○ عفونت ها
(مانند انسفالیت، مننژیت، سربریت و آبسه)
○ انسفالوپاتیهای
متابولیک
○ آپوپلکسی یا خونریزی درون هیپوفیز بزرگ شده
6. صرع کوچک پیوسته
این نوع
از صرع بیشتر در بالغین دیده میشود تا کودکان و بیمار از چند ساعت تا چند روز دچار
کاهش هوشیاری و کندی فکر میباشد و با وجود بیدار بودن آگاهی کامل ندارد و فرمانهای
بسیار ساده را هم با کندی یا اشتباه اجرا میکند.
7. صرع و اشتغال
پژوهش نشان داده که صرع مانع کار نمی شود و با درمان ها و آموزش های درست، و رعایت ضوابط و مقررات ویژه بیمار مبتلا به صرع می تواند در اکثر مشاغل فعالیت داشته باشند. خوش بین، دقت، و حمایت از طرف کارفرما به مبتلایان کمک می کند تا نیازها و مشکلاتشان کمتر شود و باعث پیشرفت در
کار آنها باشد. بیشتر افراد ممکن است در محل کارشان
تشنج نکند اما اگر حمله اتفاق افتاد بهتر است که راهنمایی های لازم را بدانید.
علائم
صرع
از آنجا
که صرع در اثر فعالیت غیر طبیعی در مغز ایجاد می شود ، تشنج می تواند بر هر فرایند
مغز شما تأثیر بگذارد. علائم و نشانه های تشنج ممکن است شامل موارد زیر باشد:
● گیجی
موقتی
● حرکات بی
حرکتی غیر قابل کنترل دست و پاها
● از دست
دادن هوشیاری یا آگاهی
● علائم
روانی مانند ترس ، اضطراب
علت
ایجاد بیماری صرع
در حدود
نیمی از افراد مبتلا به صرع هیچ علتی قابل شناسایی نیست. در نیمه دیگر ، این شرایط
ممکن است در عوامل مختلفی ردیابی شود ، از جمله:
● ژنتیک
برخی از انواع صرع ، که بر اساس نوع تشنج شما یا بخشی از مغز تحت تأثیر قرار می گیرد ، در خانواده ها وجود دارد. در این موارد ، احتمالاً تأثیر ژنتیکی وجود دارد. محققان برخی از انواع صرع را با ژن های خاص مرتبط دانسته اند ، اما برای بیشتر افراد ، ژن ها تنها بخشی از علت صرع هستند. برخی از ژن
ها ممکن است فرد را نسبت به شرایط
محیطی که باعث تشنج می شوند حساس کنند.
● ضربه به
سر
ضربه به سر در اثر تصادف رانندگی یا آسیب
دیدگی دیگر می تواند باعث صرع شود. شرایط مغز شرایط مغزی که باعث آسیب به مغز می
شود ، مانند تومورهای مغزی یا سکته مغزی ، می تواند صرع ایجاد کند. سکته مغزی دلیل
اصلی صرع در بزرگسالان بالای 35 سال است.
● بیماری
های عفونی
بیماری های عفونی مانند مننژیت ، ایدز و انسفالیت ویروسی می توانند صرع ایجاد کنند.آسیب قبل از تولد: قبل از تولد ، نوزادان به آسیب مغزی حساس هستند که می تواند توسط چندین عامل ایجاد شود ، مانند عفونت در مادر ، تغذیه نامناسب یا کمبود اکسیژن. این آسیب مغزی می تواند منجر به صرع
یا فلج مغزی شود. اختلالات رشد. صرع گاهی اوقات می تواند با اختلالات رشد ، مانند
اوتیسم و نوروفیبروماتوز همراه باشد.
ازآنجا
که مغز هدف اصلی تهدید شونده توسط بیماری صرع است. اقدامات حفاظتی از این ارگان
مهم را جدی بگیرید :
● مراقبت
از مغز خود را در حین انجام کار های روزانه جدی بگیرید.(رایج ترین علت تشنج وصرع ،
آسیب مغزی است)
● نکات ایمنی
در کار و رانندگی را انجام دهید از وسایل کمک حفاظتی مثل کلاه ایمنی(دوچرخه_موتور
سیکلت )،کمربند ایمنی، کیسه هوا وصندلی کودک بهره ببرید.
● قدمهای
خود را محکم ،مطمئن و با دقت بردارید. سقوط منجر به آسیب مغزی خواهد
شد. احتمال آسیب مغزی و ایجاد صرع در افراد مسن و کودکان به خاطر زمین خوردن بیشتر
است.
● اگر آسیب
مغزی دیده اید با استفاده از یک مراقب در جهت بهبودی خود گام بردارید. اینگونه
امکان تبدیل آسیب مغزی به صرع را کاهش می دهید. می توانید تحت نظر متخصص مغز و اعصاب درمان
شوید.
● انجام
اقداماتی که سکته مغزی و قلبی را کاهش می دهند توصیه می شود. از قبیل ورزش کردن،
تغذیه مناسب، اقدامات استرس زا (دعا_امید)، عدم استعمال دخانیات
● برنامه
واکسیناسیون را پیگیری کنید. بعضی از عفونت ها منجر به آسیب به مغز و بروز صرع می
شوند. با واکسیناسیون امکان بروز این گونه صرع ها کاهش می یابد.
● دست های
خود را بشویید. عفونتی به نام سیستیسرکوز که توسط یک انگل ایجاد می شود. درمان به
موقع و غربالگری سلامت در کاهش صرع ناشی از این عفونت موثر است.
● بارداری
بی دغدغه داشته باشید. بعضی عوامل و مشکلات در بارداری و زایمان ممکن است منجر به
صرع شوند.
● احتمال
افزایش تشنج با موارد زیر نسبت مستقیم دارد :
● عدم
نوشیدن آب کافی
● استرس زیاد
● بی خوابی
زیاد
● گرسنگی
مداوم
● مصرف
الکل
● مصرف
مواد مخدر
● مصرف
نامنظم داروهای تجویز شده پزشک
● مصرف دوز
های متغیر
عوارض
مهم صرع
افرادی
که صرع بیش از 5 دقیقه دارند یا بین حملات صرع، هوشیاری کامل خود را به دست
نمی آورند؛ بیشتر در معرض آسیب مغزی هستند حتی ممکن است عوارض صرع در آنان مرگ
باشد.
بروز
تشنج به طور ناگهانی ممکن است باعث ایجاد شرایط خطرناک برای فرد بیمار و اطرافیان
او گردد. این شرایط خطرناک عبارتند از:
● افتادن و
سقوط از ارتفاع
زمین
خوردن و شکستن استخوان ها در حین تشنج از عوارض صرع می باشد.
● غرق شدگی
در صرع
احتمال
غرق شدگی در شنا یا حمام در افراد مبتلا به صرع 13الی19 برابر بیشتر از
افراد عادی است.
● تصادف
رانندگی در بیماران صرع
تشنج
باعث از دست دادن هوشیاری و کنترل فرد بر اوضاع محیطی می شود. افزایش احتمال تصادف
رانندگی از عوارض صرع است.
● آسیب
کاری مبتلایان به صرع
به دلیل
کاهش هوشیاری هنگام تشنج، کار با وسایل و تجهیزات خطرناک برای مبتلایان به صرع
توصیه نمی شود.
● مشکلات
روحی در صرع
بیماران
صرع در نخستین ماه های آگاهی از بیماری خود احساساتی مانند: استرس، ناامیدی،
اضطراب و افکار خودکشی را تجربه می کنند که از عوارض صرع محسوب می شوند. دلیل این
امر می تواند: خود بیماری یا عوارض جانبی داروهای مصرفی بیمار دارای صرع باشد.
● مرگ ناگهانی(SUDEP) در صرع
دلیل این
امر مشخص نشده است اما این امکان وجود دارد که در اثر ایست قلبی یا بیمارهای تنفسی
باشد.
● تشنج در
خواب در صرع
افرادی
که به تشنج مبتلا هستند دچار بی خوابی های مفرط می شوند این بیخوابی ها تشنج را
تشدید می کند .
روش
تشخیص صرع
پزشک
برای تشخیص بیماری صرع از آزمایش های زیر استفاده می کند:
● آزمایش
خون
در این
آزمایش از فرد نمونه گیری می شود و علایم ایجاد عفونت یا ژنتیک یا سایر عواملی که
با ژنتیک مرتبط است، بررسی می شود.
● آزمایش
عصبی
در این
آزمایش پزشک توانایی های حرکتی – رفتاری و عملکرد ذهنی را در فرد بررسی می کند و
با توجه به آن، علل صرع را مشخص می کند.
● سایر
آزمایشات مغزی
برای
تشخیص مشکلات مغزی آزمایش های زیر توصیه می شود:
○ الکتروآنسفالوگرافی (EEG)
در این
روش الگوهای مغزی فرد بررسی می شود و در صورتی که تغییرات و ناهنجاری هایی در آن
مشاهده شود وقوع صرع تشخیص داده می شود. این راه یکی از رایج ترین روش تشخیص های
صرع است.
○ سی تی
اسکن (CT scan)
این روش
می تواند ناهنجاری های مغزی که عامل تشنج هستند مانند کیست، تومور مغزی و خونریزی
را شناسایی کند.
○ اسکن ام
آر آی (MRI)
این روش
مشکلات مغزی را که عامل بروز احتمالی صرع هستند مشخص می کند.
○ اسکن ام
آر آی عملکردی (FMRI)
پزشکان
قبل از اقدام به عمل جراحی برای تشخیص قسمت هایی از مغز که دچار مشکل هستند از این
روش استفاده می کنند.
○ مقطع
نگاری رایانه ای تک فوتونی (SPECT)
از این
روش جایی استفاده می شود که اسکن ام آر آی یا الکتروآنسفالوگرافی موقعیت دقیق مرکز
مرتبط با تشنج را نشان ندهد.
درمان صرع
درمان
صرع بعد از انجام انواع آزمایشات و تصویربرداری ها؛ زمانی که پزشک به این نتیجه
برسد که شخص صرع دارد پیگیری می شود و شامل اقدامات دارو درمانی است که براساس :
نوع صرع ، شغل و شرایط اجتماعی، سن، جنسیت بیمار شروع خواهد شد.
● دارودرمانی
تجویز
دارو اصلی ترین درمان صرع است. صرع با یک داروی ضد تشنج موسوم به داروی ضد صرع
درمان می شود. پزشک با توجه به سن و شرایط بیمار از داروهای ترکیبی نیز برای این
موارد استفاده می کند. با
استفاده از دارو می توان تا 70 درصد از حملات تشنجی صرع جلوگیری کند.
● جراحی
در
مواردی که علت تشنج ناحیه مشخصی از مغز می باشد که اعمال حیاتی مانند صحبت، کنترل
اعضای بینایی و شنوایی را هدایت می کند، در این موارد پزشک اقدام به جراحی می کند.
در موارد
کمی عوارض جانبی بعد از عمل مانند توانایی ادراک در فرد اتفاق می افتد. جراحی برای
مواردی که تشنج فرد با دارو قابل حل نیست پیشنهاد می شود.
● رژیم
کتوژنیک
این روش
در برخی کودکان مبتلا به صرع تجویز می شود که شامل رژیم سرشار از چربی با
کربوهیدرات پایین می باشد. در این رژیم بدن از چربی برای برای تامین انرژی استفاده
می کند.
کودکان
پس از طی چند سال این رژیم را کنار می گذارند و دیگر دچار علایم صرع نمی شوند.
برای اطمینان باید با پزشک مشورت کرد و مطمئن شد که کودک طی این زمان با مشکل
سوءتغذیه مواجه نمی شود.
● تحریک
عصب واگ (VNS)
در این روش دستگاهی موسوم به تحریک کننده واگ در زیر پوست در ناحیه سینه وارد می شود و سیم های آن به عصب واگ که در ناحیه گردن قرار دارد متصل می شود که باعث کنترل علایم صرع می شود. احتمال موفقیت این روش 20 الی 40 درصد است.
آخرین دیدگاه ها
فعلا موردی یافت نشد!